Hipoterapia jest jedną z metod rehabilitacji polegającą na zastosowaniu jazdy konnej w celach leczniczych. Zdrowotne walory jazdy konnej dostrzegano już w starożytności. Najstarsze dzieło na temat leczenia przy pomocy jazdy konnej napisał Hipokrates - "ojciec medycyny". Hipokrates propagował metodę leczenia hipoterapeutycznego rozumianej przez niego jako gimnastykę pobudzającą funkcje organizmu i łagodzącą schorzenia.
W 1870 roku szkocki lekarz John Brown podzielił chorych według zachwiania równowagi bodźców na steników i asteników. Wobec tych ostatnich - z powodu niedostatku bodźców - stosował jazdę konną. W 1945 roku w Anglii wprowadzono ją do terapii dzieci z dysfunkcją ruchową. W latach sześćdziesiątych taką metodę leczenia zaczęto stosować w Kanadzie i USA rozpoczynając tym samym działalność specjalnego stowarzyszenia. Od 1974 roku są organizowane międzynarodowe kongresy poświęcone tym zagadnieniom.

Co to jest hipoterapia i na czym ona polega:

• Hipoterapia jako jedna z metod rehabilitacji polega na zastosowaniu jazdy konnej w celach leczniczych. 
• W hipoterapii korzystamy głównie z jazdy stępem lub lekkim kłusem. 
• Koń idący stępem przenosi na ciało siedzącego na nim jeźdźca od 90 do 110 wielowymiarowych impulsów na minutę. 
• Ruchy ciała jeźdźca siedzącego na koniu idącym stępem są bardzo zbliżone do ruchów ciała idącego człowieka. Barki, kręgosłup, miednica poruszają się tak jak podczas chodu. Ten terapeutyczny ruch ma unikalne wręcz znaczenie dla osób niechodzących lub słabo chodzących. Daje im szansę odczucia prawidłowego chodu po raz pierwszy w życiu. Daje im szansę systematycznego ćwiczenia tego prawidłowego chodu. Wielu osobom koń pomaga stanąć na własnych nogach.
• Koń jest ciepły. Temperatura ciała konia jest o ok. 1 stopień wyższa od temperatury ciała człowieka. Jazda na koniu na oklep daje efekt rozgrzewającego masażu nóg i miednicy. Dla osób cierpiących na spastyczne porażenie kończyn dolnych daje to ogromną ulgę w postaci znacznego obniżenia napięcia mięśniowego i rozluźnienia mięśni. Jest to także niezwykle istotne dla prawidłowego chodu.
• Zastosowanie odpowiednich pozycji i ćwiczeń podczas hipoterapii daje efekty w postaci rozluźnienia całego ciała i likwiduje wzmożone napięcie mięśniowe u osób ze spastycznym porażeniem. 
• Jazda na koniu to nieustanne ćwiczenie równowagi. Balansowanie na końskim grzbiecie daje w efekcie znaczną poprawę równowagi podczas poruszania się i chodzenia po ziemi.
• Przy odpowiednim doborze ćwiczeń jazda na koniu może także likwidować nieprawidłowe przetrwałe odruchy i wywoływać prawidłowe reakcje odruchowe i obronne.
• Dzięki ogromnej ilości impulsów jakie otrzymuje pacjent podczas hipoterapii znacznej poprawie ulega sprawność manualna (dzieci lepiej piszą, rysują) oraz mowa. 
• Poprawia się wydolność organizmu, krążenie, oddychanie, perystaltyka i przemiana materii.
• Koń wyzwala emocje. Od strachu po miłość. Uczy wrażliwości i opiekuńczości, ale także stanowczości i umiejętności podejmowania szybkich decyzji.
• Ma ogromny wpływ na psychikę człowieka. Motywuje do działania, uczy i daje chęć do zmagania się z przeciwnościami losu.

Dla kogo hipoterapia

Dla osób z problemami neurologicznymi:
- mózgowe porażenie dziecięce,
- po przebytej chorobie Heinego-Medina,
- po przepuklinie oponowo-rdzeniowej,
- stwardnienie rozsiane,
- choroba Parkinsona,
- neuropatie
- i wiele innych.
Dla osób z problemami ortopedycznymi:
- wrodzone ubytki kończyn lub amputacje,
- skoliozy,
- koślawość bioder i kolan,
- kręcz karku i inne.
Dla osób z problemami natury psychicznej i społecznej:
- autyzm,
- zespół Downa,
- zaburzenia umysłowe,
- nerwice,
- nadpobudliwość psychoruchowa,
- zaburzenia zachowania,
- trudności szkolne wynikające z zaburzeń integracji zmysłów i typu dyslektycznego.

Efekty hipoterapii.

Badania lekarskie potwierdzają:

- znaczne zmniejszenie napięcia mięśniowego u osób spastycznych,
- znaczną poprawę równowagi,
- znaczną poprawę w zakresie lokomocji,
- zmniejszenie odruchów patologicznych,
- poprawę ruchomości stawów kręgosłupa i kończyn,
- mobilizację podporową stawów kręgosłupa,
- poprawę w zakresie symetrii ciała,
- lepszą wydolność płuc,
- poprawę krążenia,
- poprawę perystaltyki,


W opiniach psychologów, pedagogów i rodziców mówi się o:

- wzroście pewności siebie, poprawie samooceny,
- poprawie mowy (wymowy oraz zasobu słów i większej chęci komunikacji werbalnej),
- poprawie orientacji w schemacie własnego ciała i przestrzeni,
- poprawie koordynacji,
- poprawie koncentracji uwagi,
- zmniejszeniu napięcia emocjonalnego, wyciszeniu, uspokojeniu,
- poprawie kontaktów z rówieśnikami oraz dorosłymi,
- znacznej poprawie sprawności ogólnej,
- zwiększeniu tempa reagowania tzw. poprawa tempa psychomotorycznego szczególnie u osób z zespołem Downa,
- znacznej poprawie stanu emocjonalnego osób niepełnosprawnych.



 JEŹDZIECTWO TERAPEUTYCZNE, REKREACJA - SPĘDZANIE CZASU WOLNEGO

Większość osób korzystających z zajęć hipoterapii osiąga stopień sprawności pozwalający na uprawianie terapeutycznej lub rekreacyjnej jazdy konnej.
Osoby z fizycznymi, umysłowymi czy psychicznymi ograniczeniami mogą korzystać z zajęć jeździeckich - jeśli to konieczne odpowiednio dostosowanych - po prostu dla przyjemności, relaksu i dla wykorzystania czasu wolnego. Nacisk jest położony na dostarczenie radości, zadowolenia i odprężenia – relaksu. Osoby niepełnosprawne mogą uczestniczyć w zajęciach jeździeckich, wykorzystując maksimum swoich możliwości w atmosferze konstruktywnego wsparcia, będąc wśród innych ludzi realizując podstawowy cel - nieodłącznej radości podczas aktywności fizycznej.

Jazda konna pozwala na osiągnięcie większej samodzielności i pewności siebie. Uczy, jak być odpowiedzialnym oraz jak szybko i sprawnie podejmować decyzje. Opiekując się koniem, człowiek ma szansę nawiązać wyjątkowy kontakt z tym wrażliwym i pięknym zwierzęciem.

 SPORTOWA JAZDA KONNA

 Paraolimpiady. 
Ruch paraolimpijski, tak jak ruch olimpijski ludzi zdrowych proponuje swoim zawodnikom treningi sportowe i udział w zawodach.  W wielu krajach istnieją organizacje paraolimpijskie. Skupiają one kluby, także jeździeckie, w których  trenują osoby niepełnosprawne ruchowo, umysłowo lub niewidome. Jeździectwo paraolimpijskie obejmuje dwie konkurencje – ujeżdżenie i powożenie. Najlepsi sportowcy co cztery lata zmagają się z rywalami podczas Igrzysk Olimpijskich, które odbywają się w tym samym miejscu i w niedługim czasie po zwykłych Igrzyskach Olimpijskich.

Olimpiady Specjalne.
Dla osób z upośledzeniem umysłowym rywalizację sportową także w cyklu olimpijskim proponują i organizują Olimpiady Specjalne. Założone w USA w roku 1946 przez Eunice Kennedy Shriver skupiają dziś wiele krajów i organizują zawody a co 4 lata Igrzyska Olimpijskie w 19 dyscyplinach letnich i 6 zimowych. Jeździectwo dla zawodników olimpiady specjalnej  obejmuje 12 konkurencji. Są to; próba Caprillego, ujeżdżenie, ujeżdżenie w stylu western, bieg z przeszkodami, jazda stylowa western, jazda w stylu angielskim, pokazy koni i rzędu, wyścigi:  sztafet, dookoła beczek, pomiędzy tyczkami, ósemka, występy w dwójkach lub czwórkach, jeździectwo zunifikowane – kadryl, sztafety.  Przepisy sportowe są opracowane tak, aby umożliwić udział w zawodach nawet głębiej upośledzonym sportowcom. W Polsce bardzo aktywnie działa Stowarzyszenie Olimpiady Specjalne, w ramach którego istnieje kilkadziesiąt klubów prowadzących jazdy konne dla osób z zaburzeniami. Od 1990 r. odbywają się zawody i krajowe Igrzyska Olimpijskie.
Nasi podopieczni mają co roku możliwośc wzięcia udziału w olimpiadach specjalnych, mieliśmy również przyjemność organizować zawody olimpiad specjalnych. (w naszej galerii można zobaczyć zdjęcia z olimpiady)